Kilka słów o mnie
- Zastępczyni Posła na Parlament (Althingi) z Południowego Okręgu Wyborczego i członkini zarządu Femistek Partii Piratów. Dyrektorka w future404 ehf.
- W przeszłości: Członkini Rady Wykonawczej Partii Piratów w Reykjaviku; Przewodnicząca, Wiceprzewodnicząca i członkini Rady Wykonawczej Europejskiej Partii Piratów, Zastępczyni Posła na Parlament (Althingi) z Południowego Okręgu Wyborczego, doradczyni polityczna Partii Piratów w kadencji 2016-17.
- Feministka i Piratka, całym sercem oddana sprawie wolności i bezpieczeństwa w sieci.
Islandka z urodzenia, obywatelka świata z wyboru. W 2016 roku, po wielu latach spędzonych za granicą, zdecydowałam się na powrót do Islandii z Niemiec, a konkretniej z Berlina. Już tego samego roku zaangażowałam się w działalność Partii Piratów na ich drodze do wyborów parlamentarnych. Jednak z całą pewnością mogę stwierdzić, że byłam Piratką zanim ruch ten na dobre zagościł w przestrzeni i świadomości publicznej.
Główne postulaty i wartości Piratów towarzyszyły mi na mojej drodze zawodowej od wielu lat. Już na początku mojej kariery, kiedy Internet był w początkowej fazie rozwoju, zdawałam sobie sprawę nie tylko z możliwości, jakie da nam w przyszłości ta technologia, ale także zagrożeń, które nierozerwalnie wiążą się z korzystaniem z sieci. Zagrożeń, na których odparcie brakuje obecnie skutecznych rozwiązań i dostatecznie silnej woli politycznej do ich wprowadzenia. Głęboko wierzę, że Islandia może być prekursorem w ochronie prywatności w przestrzeni cyfrowej i tym samym stać się wzorem dla wielu innych krajów.
Prawa człowieka, wolność wypowiedzi i ochrona prywatności, także tej w Internecie, mają dla mnie szczególne znaczenie. Na przestrzeni ostatnich kilku lat współpracowałam z wieloma organizacjami międzynarodowymi, z którymi dzielę wspomniane wartości i walczę o nie na pierwszym froncie. Zajmowałam się m.in. kwestiami bezpieczeństwa dziennikarzy pracujących w niebezpiecznych i niestabilnych politycznie-gospodarczo zakątkach świata.
Temat Nowej Konstytucji jest dla mnie szczególnie ważny, choć zapomniany i od 2012 roku skutecznie spychany na boczny tor przez wiodące siły polityczne Islandii. Proces jej powstawania był dla mnie zwiastunem tak bardzo potrzebnej rewolucji demokratycznej, dlatego też z wielkim smutkiem obserwowałam upadek tego projektu w kolejnych kadencjach parlamentu. Głośna afera Panama Papers i sposób, w jaki islandzka klasa polityczna starała sobie z nią poradzić, była kolejnym impulsem do powrotu do kraju. Wtedy właśnie związałam swoją przyszłość z Piratami, którzy wniesli nową świeżość do krajowej (ale także europejskiej) polityki. Nasz kraj, Islandia, wciąż może wytyczać nowe szlaki rozwoju demokracji na miarę XXI wieku. Wierzę, że my Piraci jesteśmy w stanie wykorzystać ten potencjał.